jaki los, taka miłość

Daniel Whitford 28 lat przyjezdny z Quebec mechanik oszust

Kocham to trudne słowo. Powiadają, że grzęźnie w gardle, gdy emocje biorą górę. Jego umierają jednak za wcześnie — już w połowie drogi do realizacji.

Kiedyś myślał, że w kalejdoskopie uczuć jest miejsce dla romansów i miejsce dla miłości, dziś wie, że gdy jedno z nich wyjdzie na prym, drugie się chowa. W efekcie od lat rozgrzewa myśli nagim ciałem dziewcząt, a choć zna siłę romantycznych historii, jakie tkają fantazyjną nicią zaraz po zbliżeniu, nigdy nie chciał być ich częścią. Jeszcze mu się nie zdarzyło, by przywiązanie i troska ożywiły jego bezwstydnego ducha. Nie jest także pewien, kiedy dokładnie, ale lata temu utracił zdolność do współodczuwania. Mówi, że to wtedy stał się prawdziwym mężczyzną. Tylko w odcięciu od emocji potrafi manifestować siłę i stanowczość, co zresztą go nie dziwi, bo według opinii bogatych rodziców, beztroskie życie dawno znieczuliło go na ludzi. W momencie, kiedy człowieka stać na wszystko, zaczyna mu zależeć na niczym. I tak było z nim. Znudzony do granic możliwości, szukał wyjścia.

W dniu, kiedy zdał sobie sprawę z tego, że życie nigdy nie będzie bardziej emocjonujące, niż wtedy, gdy gra kogoś, kim nigdy nie będzie, postanowił oszukać los. Mając tysiące środków na koncie sprzedał mieszkanie, odrzucił pracę i zaczął działać przeciw swoim. Oficjalnie w roli czarującego adoratora, karmiącego próżność kobiet. Nieoficjalnie wyłudzającego pieniądze od bogatych żon lub wdów. Na odstrzał temu, czego nie znosił w poprzednim życiu. Pewność siebie sprawiła, że przekręt urósł do rangi codzienności, a gdy i to mu doszczętnie zbrzydło, wylądował w Mount Cartier. Bo kiedyś mu się podobało. Bo skute lodem miasto w najodleglejszej części Kanady rozumie, czym jest dystans i brak ognistych uczuć.

Powrót do Karty Postaci