więcej

Od małego był ruchliwym dzieckiem, które nie mogło usiedzieć dłużej w jednym miejscu; wszędzie było go pełno, a każdy w miasteczku kojarzył małego, uśmiechniętego Theo biegającego ciągle z kijem od hokeja. Razem z przyjacielem zdobywali świat zarówno w marzeniach, jak i w realnym życiu realizując coraz to ciekawsze pomysły na urozmaicenie sobie dnia. Patrzył z optymizmem w przyszłość, snując plany na kolejne dni, lata. Miał świetny kontakt z rodzicami i jedną z sióstr. Z drugą natomiast, większość  mieszkania pod jednym dachem upłynęło w atmosferze kłótni i nieustających spięć, co nie przeszkodziło mu w stawaniu w jej obronie, kiedy po raz kolejny chłopcy w szkole postanowili jej dokuczać.

W wieku dwudziestu lat postanowił opuścić rodzinne Mount Cartier i mimo obaw rodziców, wyruszył rozwijać swą karierę hokeisty.  Już po pięciu latach wracał z powrotem ze spuszczoną głową, brakiem dalszego pomysłu na życie i nadszarpniętą psychiką. Długi czas zajęło mu wyjście z tego stanu. Po drodze zaliczył parę wpadek – między innymi problemy z alkoholem, hazardem, a także zamilknięcie na kilka tygodni.

Pozbierał się. Zajęło to niemalże dziesięć lat, jednak udało mu się pogodzić z przeszłością i powrócić do normalności. Ponownie uśmiecha się, pomaga innym i realizuje szalone pomysły. Pije z umiarem, a w karty, które są jego miłością, gra okazyjnie. Cieszy się każdym nowym dniem. Uwielbia spacery po lesie, zwierzęta i na nowo odkrył radość z rozmów z ludźmi. Stara się dbać o kwiaty w domu, lecz co rusz jeden z nich postanawia uschnąć, jakby chciał zrobić mu na złość. Ciągle powiększa kolekcję płyt winylowych i pocztówek od rodziców. Chociaż od lat piastuje stanowisko grabarza, przez pewien czas próbował swych sił w byciu drwalem. Rzucił palenie, jednak niekiedy tęsknym wzrokiem podąża w kierunku papierosów, gdy widzi je w czyichś dłoniach. Nie chce tego przyznawać, ale potrzebuje dużo ciepła i miłości, zaś sam ukocha każdego, kto mu na to pozwoli.